หลังจากความสำเร็จในการก่อตั้งประเทศ โดยไม่รวมที่ไม่ประสบความสำเร็จในการรุกรานทิเบตและการอ้างสิทธิ์ดินแดนกับราชวงศ์ชิงของจีน ราชอาณาจักรเนปาลกลายเป็นรัฐในอารักขาของอังกฤษ และบริษัทอินเดียตะวันออกของอังกฤษในสงครามกุรข่า (พ.ศ. 2357 -2359) ราชอาณาจักรเนปาลได้รับเอกราชตามสนธิสัญญาสุเคาลี ความไร้เสถียรภาพทางการเมืองที่ตามมาเกิดจากการแทรกแซงของราชวงศ์ราณา เริ่มต้นด้วย ชังค์ บะหะดุร์ ราณา เข้ามาเป็นอัครมหาเสนาบดีโดยการสืบสายโลหิตระหว่าง พ.ศ. 2386 - 2494 ซึ่งเป็นการลดบทบาทของกษัตริย์ราชวงศ์ศาหะให้เป็นเสมือนเจว็ดเท่านั้น